За лепрозниот Самарјанин
Десетмината лепрозни Го молат Господ Исус Христос и бараат исцеление, а Он им вели: „Отидете и покажете им се на свештениците!“ (Лука 17, 14).
Христос на сите им го покажува најпрво патот на смирението и на послушанието.
Деветмината Јудејци тргнуваат да одат според ним позната мисловна, религиозна и општествена шема – повеќе по навика, додека Самарјанинот тргнува поради новиот однос на лична доверба и послушание кон Христос.
Бидејќи деветмината лепрозни одат по позната и својствена ним мисловна шема, иако им се случува нешто ново – сите се очистуваат од лепрата, односно го добиваат дарот на очистување на енергијата на умот, сепак, никој не се восогласува со новата состојба.
А целта што се промашува е Самиот Христос.
Самарјанинот, пак, кој не е роб на никаква шема и затоа отворен кон новото, не продолжува да ја следи воспоставената шема, туку ја следи новата состојба, односно се врати и најнормално Му се заблагодари на Христос.
Благодарност, по очистувањето на енергијата на умот, значи користење на светлината на очистената енергија на умот за согледување на сопствените гревови (не за осудување);
значи чистење на срцето од страстите, активирање на благодатта на Крштението и пронаоѓање на местото на срцето, соединување на енергијата на умот со неговата суштина во срцето, т.е. враќање кон Христос во нашето срце и принесување благодарност Нему таму.
Значи, давање…
Исто така, и повеќето христијани, на почетокот од духовниот живот, со помош на првата благодат, ја очистуваат енергијата на својот ум, но не успеваат да продолжат по патот на духовниот развој – и поради неодлучната борба со своите страсти, и поради погрешната мисловна религиозно-општествена шема што ја усвоиле и на која се програмирани, без да се свесни за тоа.
Значи, покрај личните гревовни шеми што ни ги всадува моделот на живот што овој свет ни го наметнува, меѓу христијаните постојат и колективни несвесни гревовни шеми, односно ереси, што никако не смеат да се прифатат.
Главната колективно несвесна гревовна шема што на верниците им се всадува во срцата е шемата на поистоветување со овоземните форми на човечко организирање – надвор од Црквата, односно одрекувањето од христијанскиот идентитет и болното поистоветување со државата, нацијата и партијата, и нивните цели и интереси, како и ставање на Црквата во служба на тие цели и интереси.
Затоа СПЦ не ја признава Македонската Православна Црква – ОА.
Тоа е таа лепра, т.е. внатрешна нечистотија што треба да се очисти и од нашето духовно срце, како и од целата душа, без што нема отворање на срцето за умно-срдечната молитва, а има религиозна невроза и религиозна социопатија.
Пресвета Богородице, спаси нас!
Митрополит Наум
Source: https://pokajanie.mk/2020/12/20/30231/
